میثم کنعانی؛ شهریار کارگر؛ محمدجواد ضمیری؛ سید مهدی قریشی
دوره 21، شماره 3 ، مهر 1398، ، صفحه 321-328
چکیده
هدف از این پژوهش بررسی اثر جایگزینی یونجه خشک با سیلاژ ذرت در جیرهی آغازین دارای بافت آردی بر وضعیت سلامت و فراسنجههای بیوشیمیایی خون گوسالههای نر هلشتاین طی دورهی پیش از شیرگیری بود. در این آزمایش تعداد 30 رأس گوساله تازه متولد شده (سه روزه) با میانگین وزنی 1/28 ± 40/2 کیلوگرم که به طور تصادفی به سه گروه آزمایشی تقسیم شده بودند ...
بیشتر
هدف از این پژوهش بررسی اثر جایگزینی یونجه خشک با سیلاژ ذرت در جیرهی آغازین دارای بافت آردی بر وضعیت سلامت و فراسنجههای بیوشیمیایی خون گوسالههای نر هلشتاین طی دورهی پیش از شیرگیری بود. در این آزمایش تعداد 30 رأس گوساله تازه متولد شده (سه روزه) با میانگین وزنی 1/28 ± 40/2 کیلوگرم که به طور تصادفی به سه گروه آزمایشی تقسیم شده بودند استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: جیره آغازین با 10 درصد یونجه خشک بر اساس ماده خشک (شاهد)، جیره آغازین با پنج درصد یونجه خشک و پنج درصد سیلاژ ذرت و جیره آغازین با 10 درصد سیلاژ ذرت بودند. ترکیبات شیمیایی جیرههای آغازین در همه تیمارها یکسان بود اما محتوای ماده خشک در گروه شاهد بیشترین و در گروه 10 درصد سیلاژ ذرت کمترین بود. غلظت آلبومین خون گوسالههایی که با جیره حاوی پنج درصد سیلاژ تغذیه شدند بیشتر از گوسالههای گروه شاهد و 10 درصد سیلاژ ذرت بود (0/05 ≥ P). احتمال ابتلاء به اسهال و پنومونی در گوسالههای گروه شاهد از سایر تیمارها زیادتر بود (0/05 ≥ P) و شانس کمتری هم برای درمان داشتند. تفاوتی میان تیمارهای آزمایشی در دفعات وقوع اسهال و پنومونی و شمار روزهای درگیری با این بیماریها مشاهده نشد اما گوسالههای گروه شاهد در مقایسه با تیمارهای دیگر روزهای بیشتری مبتلا به اسهال بودند (0/05 ≥ P). بر اساس نتایج حاصل، تغذیه جیرههای حاوی پنج یا 10 درصد سیلاژ ذرت به گوسالههای نر هولشتاین در دوره پیش از شیرگیری سبب بهبود سلامت گوسالهها شده و هزینههای دارو و درمان را کاهش میدهد.
روح الله ابراهیمی؛ طاهره محمدآبادی؛ محسن ساری؛ سمیه سالاری؛ محمدجواد ضمیری؛ محمدتقی بیگی نصیری
دوره 15، شماره 2 ، مهر 1392، ، صفحه 127-138
چکیده
به منظور بررسی تأثیر سطوح متفاوت سیلیمارین (صفر، 100، و 200 میلیگرم در کیلوگرم جیره) بر عملکرد، خصوصیات لاشه، برخی فراسنجههای خونی، و وضعیت آنتیاکسیدانی جوجههای گوشتی از 120 قطعه جوجۀ گوشتی سویۀ راس 308 در سه تیمار با چهار تکرار و 10 قطعه جوجۀ گوشتی در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. نتایج آزمایش نشاندهندۀ آن ...
بیشتر
به منظور بررسی تأثیر سطوح متفاوت سیلیمارین (صفر، 100، و 200 میلیگرم در کیلوگرم جیره) بر عملکرد، خصوصیات لاشه، برخی فراسنجههای خونی، و وضعیت آنتیاکسیدانی جوجههای گوشتی از 120 قطعه جوجۀ گوشتی سویۀ راس 308 در سه تیمار با چهار تکرار و 10 قطعه جوجۀ گوشتی در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. نتایج آزمایش نشاندهندۀ آن است که استفاده از 200 میلیگرم سیلیمارین، وزن روزانه را در دورۀ آغازین افزایش و در کل دورۀ پرورش کاهش داد و ضریب تبدیل خوراک را در دورۀ آغازین، رشد، و کل دورۀ آزمایش افزایش داد (05/0P<). استفاده از سطوح 100 و 200 میلیگرم سیلیمارین در جیره، بهترتیب بازده لاشه و وزن نسبی سینه را افزایش داد (05/0P<). افزودن 200 میلیگرم سیلیمارین به جیره باعث افزایش معنیدار غلظت مالوندیآلدهید (05/0P <) و نسبت هتروفیل به لنفوسیت (01/0P<) و کاهش معنیدار فعالیت سوپراکسید دسموتاز (05/0P <) شد. براساس نتایج پژوهش حاضر، استفاده از سیلیمارین در جیرۀ جوجههای گوشتی در شرایط بدون تنش و بیماری، وزن نسبی لاشه و سینه را بهبود داد، ولی بر وضعیت اکسیداتیو پرنده اثری ندارد.